नेपाल धेरै समयपछि फेरि एकपटक सास फेर्दैछ । लामो निराशा, राजनीतिक धोका र असफल वाचाबीच जनताको मनमा सानो उज्यालो बल्न थालेको छ । बालेन शाह, रवि लामिछाने र कुलमान घिसिङ एउटै धारमा उभिएको संकेत मात्र होइन- यो नेपाली राजनीतिमा सम्भावनाको नयाँ अध्याय हो ।

यो केवल तीन व्यक्तिको सहकार्यको कुरा होइन । यो नेपालका थाकेका नागरिकले खोजिरहेको नैतिक नेतृत्व, कार्यक्षमता र साहसको संगम हो ।

विश्वासको अभावबाट आशातर्फको मोड

आजको नेपालमा सबैभन्दा ठूलो संकट गरिबी वा बेरोजगारी होइन, विश्वासको पतन हो । नेताले बोलेको शब्दप्रति जनताको भरोसा सकिएको थियो । राजनीति गालीको विषय बनेको थियो । युवाहरूले देश छोड्नुलाई समाधान ठानेका थिए । यस्तो अवस्थामा बालेन, रवि र कुलमान तीनै जनताको चेतनामा आशाको नयाँ अनुहार बने ।

किन यो सहकार्य ऐतिहासिक हुन सक्छ ?

नेपालको राजनीति सधैं शक्तिको अंकगणितले चल्यो- कसले कति सांसद, कसले कति मन्त्रालय । तर यो सम्भावित सहकार्यको आधार संख्या होइन, नैतिकता हो । सम्झौता होइन, संकल्प हो । सत्ता होइन, सेवा हो ।

यसले नेपालमा पहिलोपटक 'काम गरेर देखाउने राजनीति' मुख्यधारमा ल्याउने सम्भावना जन्माएको छ । यथार्थ चुनौतीहरू यो यात्रा सजिलो छैन । पुरानो व्यवस्था मौन बस्दैन । सिन्डिकेट, माफिया, दलाली र भ्रष्टाचार शान्तिपूर्वक आत्मसमर्पण गर्दैनन् ।

यी तीनै पात्रलाई सत्ताभन्दा ठूलो दबाब सिस्टमको प्रतिरोधबाट आउनेछ । तर यही संघर्ष नै नेपालको पुनर्जन्मको मार्ग हो ।

अब केही हुन्छ कि ? निर्णायक उत्तर

केही अवश्य हुन्छ । यदि तीनै पात्र आफ्नो पहिचान बिर्सँदनन् भने । यदि बालेन आफ्नो साहस गुमाउँदैनन् भने, यदि रवि जनताको दबाब कमजोर हुन दिँदैनन् भने, यदि कुलमान काम गर्ने संस्कार राजनीतिमा फैलाउन सफल हुन्छन् भने ।

जनताको भूमिका: निर्णायक शक्ति

यो आन्दोलन नेताको मात्रै होइन । यो जनताको हो । नेपाली जनताले अब दर्शक बन्नु हुँदैन । सचेत, सक्रिय र सजग नागरिक नबनेसम्म कुनै पनि परिवर्तन टिक्दैन । जनताले सवाल सोधिरहनुपर्छ, दबाब दिइरहनुपर्छ, सहीलाई साथ दिइरहनुपर्छ ।

निष्कर्ष:  नेपाल हाँस्न थालेको संकेत

नेपाल आज पनि हाँसेको छैन । तर आज नेपालले हाँस्न सिक्न थालेको छ । यो सानो सुरुवात हो । तर इतिहास सधैं साना सुरुवातबाटै जन्मिन्छ ।

अब केही हुन्छ कि ? उत्तर आजको भन्दा भोलि ठूलो हुनेछ । यदि हामीले यो आशालाई जिम्मेवारीमा बदल्यौँ भने । 
 ( झापाका विवेक केशरी प्रसाईंको समसामयिक राजनीतिमाथि टिप्पणी हो यो )